Search

Recensie over 'Magritte, een surrealistische kroniek'

Vlag dekt de lading

Biografieën zijn een gevaarlijk genre, vooral in het stripmedium. Een overvloed aan feiten, data en gebeurtenissen doen een boek vaak verzuipen in saaiheid. ‘Magritte, Een surrealistische kroniek’ weet die valkuil fluks te ontwijken door exact dat aan te bieden wat in de titel staat.

Charles, een gewone man die morgen een promotie krijgt op het werk, koopt op een rommelmarkt een bolhoed. Van zodra hij het ding op zijn bol zet krijgt hij visioenen en hallucinaties die uiteraard Magritte gerelateerd zijn.

De vreemde figuren uit zijn wakende koortsdromen geven hem de opdracht om Margritte te doorgronden en Charles gaat op pad. Hij tuimelt van de ene vreemde situatie in de andere en wordt, net zoals de lezer, getrakteerd op weetjes uit het leven van Magritte en vooral ook op de beelden en beeldtaal van de bekende schilder.

Enige logica moet u verder niet verwachten, zo kom je als lezer zelfs niet eens te weten waarom Charles de opdracht kreeg Magritte te doorgronden. Op zich is dat geen bezwaar, aangezien het album vooral visueel de show steelt.

Tekenaar Thomas Campi bombardeert uw zintuigen immers met oogverblindende taferelen. Veel reproducties van bekend en minder bekend werk, maar ook enkele interpretaties van Magritte passeren de revue.

De lichte en sfeervolle kleuren en het ontbreken van een zwarte lijn rond de kaders geven het boek een dromerige atmosfeer die uiteraard op zijn plaats is.

Lezers van dit boek zullen, nadat ze het boek hebben dicht geslagen geen gedetailleerde lezing over Magritte kunnen geven. Af en toe een interessant weetje droppen in een doordeweekse conversatie zal hen daarentegen met gemak afgaan.