Flitsinterview Bettine Uhe

Hoe kenschetst u het culturele klimaat in Nederland op het moment? En in uw woonplaats Den Bosch?

Het culturele klimaat in Nederland vind ik niet slecht. Exposities hebben veel kwaliteit. Alleen als ik denk aan Den Bosch, dan vind ik het klimaat in een vergelijkbare stad in Duitsland zoals bijvoorbeeld Osnabrueck veel minder provinciaal en ook minder commercieel gericht. Mijn kunstenaarsvrienden daar krijgen en nemen een aktieve rol in het stedelijk 'Kunstverein' en daarmee in het gezicht van de stad.

Het nieuwe NoordBrabants Museum heeft naar mijn smaak nog steeds een wat oubollige sfeer, zelfs het SM's, de grandioze expo van Francis Bacon even als uitzondering op de regel. Goede initiatieven zoals Boschveld krijgen te weinig ondersteuning, het Kruithuis als podium voor aanstormend talent vind ik regelrecht een gemiste kans in het kultuurbeleid hier. Men richt zich teveel op evenementen.

Welke rol spelen herinneringen en uw Duitse roots in uw beeldend werk?

Herinneringen aan mijn Roots zijn zowel wat de thematiek en het artistieke handschrift betreft in mijn werk niet te overzien, dat ongetwijfeld ook naar de Duitse Romantiek verwijst. Mijn schilderijen en tekeningen ademen beslist niet de atmosfeer van een lage horizon. Het zijn herinnerde beelden, herontdekkingen van de roots. Ze leggen ook gelukkig bloot, wat in het drukke bestaan eerder onder het stof was geraakt.

Welke kunstenaar heeft u het meest beinvloed?

Mijn lievelingsschilder is Amselm Kiefer, omdat hij de Duitse geschiedenis heel expliciet aan de orde stelt, ook in zijn materiaalkeuze verwerkt en omdat zijn ironie romantische ironie is.

U schrijft ook. Wat zijn de voor- en nadelen van schrijven in vergelijking met beeldend werk?

Schrijven en schilderen zijn voor mij twee kanten van een medaille. Ik ben autbiografisch begonnen en heb mijn thema's gevonden, die ik als rode draad ben gaan beschouwen. Dat leidde dan op het vlak van de verbeelding tot meer vorm. Of ook tot meer inhoud, zou je kunnen zeggen. Nu het schrijven langzaam aan meer ruimte inneemt, nemen een aantal kernthemas ook in het fiktieve meer vorm aan. Ik hoop dat het werk in mijn atelier door het schrijven impulsen krijgt en dat het schrijven door dit werk mijn verbeelding gaat prikkelen.

Ik houd het nog maar even bij mezelf of bij mijn zelfonderzoek. Maar hoe beter de kwaliteit van het geschrevene, hoe beter, scherper en kloppender de inhoud.

Voor een essay van Bettine Uhe zie: hier