Flitsinterview Jules Calis
Wat is uw mening over kunstopleidingen in Nederland?
Daar ben ik eerlijk gezegd vrij weinig mee bezig. Ik kan alleen zeggen dat ik tevreden ben over de opleiding die ik aan de Willem de Kooning heb mogen genieten. Vanaf het derde jaar hield ik me al bezig met het beeldverhaal en dat werd niet door alle docenten evenveel gewaardeerd. Die discussie dat het niet autonoom genoeg was. Maar ik ben er lekker eigenwijs mee verder gegaan en studeerde ook af met een stripboek ondanks die discussie. Dat de docenten er zo over konden discussiëren maar me uiteindelijk ook mijn gang lieten gaan en begeleiden, vind ik in ieder geval een pluspunt van de opleiding.
Hoe zou u de Nederlandse stripcultuur omschrijven?
Poeh... Divers, veel aanbod, redelijk veel experimenten, maar toch ook wat lastig er echt een vinger op te leggen. Tijdens de Stripdagen Haarlem 2014 werd in ieder geval duidelijk dat er heel veel gebeurt en er ook relatief veel (trouwe) stripliefhebbers zijn. Dat er een belangenorganisatie is als de Beroepsvereniging Nederlandse Stripmakers, die het beeldverhaal promoten middels verschillende wegen en daarnaast ook advies geven aan makers, geeft ook duidelijk aan dat het een serieuze beroepsgroep en medium betreft.
U maakt onder meer journalistieke strips. Is een tekenaar als Joe Sacco een voorbeeld voor u, of heeft u een andere benaderingswijze?
Joe Sacco is zeker een van mijn voorbeelden. Maar ook Dan Archer, Patrick Chappatte, Ted Rall. Maar ik experimenteer ook met andere benaderingswijze. Ik werk bijvoorbeeld ook samen met een schrijvend-journalist en dan ga ik meer over op reportagetekeningen in plaats van een stripverhaal. En tijdens de expositie 'Stripjournalistiek - De tekenaar als verslaggever' in het Persmuseum, de afgelopen maanden, zag ik nog meer verschillende benaderingswijzen. Fascinerend!
U bent bezig met een strip over Afghanistan. Hoe bent u daartoe gekomen?
Dat is begonnen met drie emmers zand uit Kamp Holland, Uruzgan. Ik wilde daar iets mee doen in een schilderij dus vroeg ik Defensie om zand uit Afghanistan. Toen ik dat zand dus had gekregen, stond het maar te staan in mijn atelier en ben ik ter inspiratie begonnen met het interviewen van militairen en veteranen die daar gediend hadden. Die vond ik allen in mijn eigen woonplaats. Aanvankelijk dacht ik dat er al een strip was, maar na veel rondvragen en bevestigd krijgen dat er echt nog geen strip is, besluit je het dan maar zelf te gaan doen. Tussendoor laat je het aan belangstellenden zien en toen bleek dat er wel interesse is voor een strip over Nederlanders in Afghanistan. Dat stimuleerde mij dus ook om ermee bezig te blijven en dit stripboek ook daadwerkelijk te realiseren.
Welke kunstenaars bewondert u?
Jean Giraud, Moebius, Joe Sacco, George Buttler, Francisco Goya. Tja... Eigenlijk vooral striptekenaars en reportage tekenaars. Maar ook kunstenaars, illustratoren, muzikanten, activisten you name it, in conflictgebieden. En die hoeven niet eens bekend te zijn, maar die ondanks alle ellende, bedreigingen en andere manieren waarop het hen moeilijk gemaakt wordt om hun werk te doen, dat toch doen. Ook voor hen heb ik heel veel bewondering.
Je zou ook deze tekenaar kunnen bekijken: Interview-met-Marco-Klein-Nijenhuis
