Tussentijd

‘In the meantime life goes on, ticking like a mean time bomb’, zong Astrid Seriese al. Alles in de tussentijd doen leidt tot een onbevredigend leven. Want nooit is iets echt af en kun je er met trots naar kijken. Al je ondernemingen blijven halfslachtig. Maar het kan ook anders uitpakken. Want soms blijkt hetgeen je in de tussentijd hebt gedaan, veel beter geworden dan gedacht. Een gedicht, een verhaal, wat dan ook. Je schreef het even tussendoor. En bij nalezing, na er een tijd geen aandacht aan te hebben besteed, ben je verbaasd. Tijdens het schrijven in de tussentijd legde je de lat niet hoog, wat het makkelijker maakte. Geen strenge zelfcensuur, geen hoge verwachtingen. Zo schreef Esther Gerritsen eens een compleet boek. Niet dat ze er niet meer aan hoefde te schaven, maar de basis had ze onbewust telkens tussendoor geschreven. Losse aantekeningen aan elkaar geregen. Pas achteraf toen het zo goed als een geheel was, realiseerde ze zich dit. Toen was ze blij met het resultaat. Zo kan het dus ook. Maar dan moet je wel Esther Gerritsen heten…

Meer Columns