Interview Peter Nuyten
Nijmegen in de zeventiende eeuw
U maakt als illustrator onder meer historische impressies en archeologische reconstructies. Hoe gaat u hierbij te werk?
In een notendop:
Allereerst ontvang ik informatie voor een opdracht, soms alleen via een briefing per mail, soms ook via een aanvullende vergadering met opdrachtgever en eventueel deskundigen.
Daarna doe ik aanvullend onderzoek en maak ik daaropvolgend eerst snelle kleine studies (schetsjes) van het onderwerp. Op die manier raak ik meer betrokken en kan ik in feite al snel een beeld vormen van de te maken voorstelling.
Een historisch illustrator moet daarom ook historisch onderlegd zijn. Hij/zij moet naast basale kennis van geschiedenis ook detailkennis hebben, en vooral kunnen vertellen in beelden. Die eigenschappen maken een historische illustratie interessant.
Voorbeeld is de in opdracht van de Gemeente gemaakte reconstructieve impressies in de vorm van een tweeluik van de stad Nijmegen in de Romeinse tijd en de 17de eeuw. Deze panelen zijn levensgroot en hangen in de oost- en west toegangen van de Keizer Karel parkeergarage bij het station en in de ingang van de parkeergarage bij het Valkhofmuseum.
Wat is het meest bevredigende aspect van het beroep van illustrator?
Dat je iets maakt dat je zelf leuk vindt maar vooral de kijkers, de lezer pleziert. Immers, een illustrator is dienend.
Hoe zou u het culturele klimaat in Nederland kenschetsen?
Ik houd me niet bezig met het culturele klimaat, te druk met mijn werk, ha. Wel ervaar ik dat het tegenwoordig allemaal zo snel gaat en grillig vanwege al technische veranderingen en mogelijkheden in de wereld dat Nederland qua cultureel onderscheidend vermogen meer is gaan lijken op andere landen om ons heen. Maar volgens mij is er, in positieve zin, veel culturele activiteit.
Kunt u iets vertellen over uw carrière?
In een notendop: na een opleiding grafische vormgeving ben ik al vrij snel als allround illustrator gaan werken, vooral in de reclame. Na een paar jaar kreeg ik de kans om mijn eerste grote productie te doen. Dat was het illustreren van een boek over de geschiedenis van de Noordamerikaanse indianen: Tipi’s, Totems en Tomahawks. In 1996 uitgebracht door de SUN dat later is opgegaan in Koninklijke Boom Uitgevers. Het boek werd dat jaar meteen onderscheiden met de Zilveren Griffel en kreeg ik als nog onbekende illustrator een aparte vermelding. Daarna ging het snel en heb ik sindsdien aan diverse mooie producties kunnen werken. Ik ben in de afgelopen twintig jaar geleidelijk aan veel voor educatieve uitgevers, musea gaan werken.
Tegenwoordig schrijf en teken ik ook stripverhalen met een historische inslag in realistische stijl. Maar dat werk doe ik tussen het broodwerk door, daar het maken van een stripboek nog altijd niet lonend is. De Nederlandse markt is te klein. Sinds 2014 wordt de western Apache Junction, één van mij twee striptrilogieën, uitgebracht in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland. Mijn doel is om mijn andere trilogie Auguria, over de Bataven, ook daar uit te laten geven. Mogelijk kan ik voor beide titels ook een plek vinden in Frankrijk. De tijd zal het leren.
Hoe zou u uw tekenstijl typeren?
Dat is een lastige te beantwoorden vraag, want ik ben op verschillende terreinen als illustrator actief. Ik zou zeggen dat mijn tekenstijl(en) voor wat betreft de historische illustratie verwant is aan de Amerikaanse en Engelse historische illustratie en de Franco-Belgische stripschool.
Voor meer over het visualiseren van het verleden: Pictures-of-pastness
