De vier jaargetijden

Lente

Als de bloesem in de bomen staat de clichéstruiken ruiken naar geluk

als de vogels cirkeldansen in de lucht

als ik jou zie fietsen in je kleurenjurk

dan denk ik even heel even dat er zin achter zit

Zin achter dit leven zin ja

dat ik de knoppen in mijzelf kan aanraken de groene luister

dat kamperfoelie mij zal overspoelen

dat de natuur sterker zal zijn dan welke cultuur dan ook

Ik ben weer een enkel moment meer dan vette stadsduif

de violen zwellen aan

heel even slaag ik erin mijzelf te voeden

met hoop in het geurende bos van mijn illusies

Zomer

De zomer: we liggen op een badhanddoek

flesje Duvel met een rietje boxershorts bikini’s

pas gemaaid gras muggen wespen

de Tour de France op het scherm op de camping

De zomerhit vol dansende Spaanse vrouwen op tafels

opzwepend ritme in de discotheek van het leven

geur van zonnebrand en Axe van de kruiden van het zijn

fruitsalade glas rosé

We toasten in de stripclub in het bezwete theater

we barbecueën ons naar grote hoogten

we feesten om het feesten om het feesten

we zijn zo ziek als zomerpest

Herfst

Ik verzamel eikels kastanjes beukenblad

wentel mij in de kleuren van verval

voor een project op school

de natuurwezentjes lopen door mijn geest

Ik ga naar huis kijk op de kalender op de wc

met zijn plaatjes van de herfst

ik besef voor het eerst de cyclische tijd

de eeuwige terugkeer even zinloos als prachtig

We zitten in de serre met thee en warme stroopwafels

oranjebruine klanken uit de radio een stem die breekt

ik lees Paulus en de eikelmannetjes

even denk ik dat ik het leven begrijp

Winter

Wanneer de gedeprimeerden zichzelf beschijnen met kunstlicht

wanneer de kerstliedjes hun huichelachtige werk doen

wanneer de geur van kaarsen me terugbrengt naar ja wat eigenlijk

wanneer de adventskalender langzaam al zijn dagen opent

Dan ben ik in mijn poging werkelijk te zijn een geest uit A Christmas Carol

of nee eerder die vrek die het beste niet voor heeft met zijn naasten met zichzelf

die spreekwoordelijke Scrooge die het leven niet begrijpt

of ziet hij de werkelijkheid juist zoals ze is

In de winter van mijn geest

in de ondergesneeuwde staat van mijn innerlijk

glijd ik uit over al wat op mijn pad komt

en hoor slechts het hoongelach van verkleumde kleuters

Voor meer gedichten zie hier