Bevrijding

Ruk de woorden uit mijn strot dwing mij tot schrijven kleur mij tot hunkering

vul mij met het magenta uit de schilderdoos met het oker van je geest

maak mij tot wie ik niet ben dat is beter dan wie ik wel ben dat moge

duidelijk zijn zoals er zoveel duidelijk is als je er echt over nadenkt

Sla mij als Nietzsches paard hak mij in stukken opdat ik gekweld kan schreeuwen

als een rund in een hamburger als een holbewoner op Times Square

beuk mij tot gruwelsprookje tot ik een olifant ben op monsterklompen

in de porseleinkast van de delicatessendichter

Ransel mijn brein perforeer mijn ziel dood mijn innerlijk

opdat ik vrij kan zijn om te zeggen wat ik niet voel om me te vormen tot wie ik

nooit had moeten worden opdat ik de belofte inlos die ik nooit had moeten zijn

opdat de onrust naar buiten spat en dan tot rust komt als inkt op papier

Meer gedichten op Barbarus: hier