Horizonvervuiling?
Foto: Hilde Ploegmakers
Elektriciteitsmasten met nieuwe kabels en windmolens in een beeld gevat. Deze foto leent zich ervoor het begrip 'horizonvervuiling' eens te onderzoeken.
Wat is horizonvervuiling eigenlijk? Kan het bijvoorbeeld gaan om fabrieken, die niet alleen de horizon zouden ontsieren, maar ook de lucht verontreinigen? Bezoeken toekomstige generaties straks petrochemische bouwsels, zoals wij middeleeuwse kastelen bezoeken? In de Middeleeuwen vond men kastelen allesbehalve mooi. Veilig misschien. Maar mooi? Misschien zal de visie op wat mooi en lelijk is in de toekomst veranderen. Wie zal het zeggen.
Zijn elektriciteitsmasten volgens moderne begrippen ook horizonvervuiling? Als mensen die tegen windenergie ageren consequent zouden zijn, zouden ze ook ageren tegen elektriciteitsmasten. Maar dat lijken zij niet te doen. Die elektriciteitsmasten zijn immers maatschappelijk-economische noodzaak. Alsof windturbines dat niet zijn.
Rekening houden met toekomstige generaties die de aarde zullen bevolken, lijkt niet echt belangrijk voor mensen die zich keren tegen alternatieve vormen van energie. De diepe behoefte om te pleiten tegen zoiets onschuldigs en heilzaams (en naar mijn smaak ook esthetisch) als windturbines, zit hem in de door sommigen gevoelde noodzaak te ontkennen dat de mens verantwoordelijkheid draagt voor de wereld, als enige denkende dier. Het aanwenden van alternatieve energiebronnen is noodzaak. Een discussie daarover voeren is een achterhoedegevecht, een discussie of je kinderen wel moet vaccineren tegen ziektes, omdat sommige van die kinderen dan moeten huilen. En dat is zielig.
De term 'horizonvervuiling' geeft mensen een wapen in een woordenstrijd. Bij gebrek aan argumenten gebruikt men een term die de discussie moet ontregelen, zodat er niet gedebatteerd wordt over wat echt belangrijk is. Horizonvervuiling is taalvervuiling. Het is echter nog erger dan dat: gebruik van de term is moreel abject.
