Interview Jeroen Blokhuis

U bent de auteur van de roman 'Place Lamartine' over Vincent van Gogh. Wat boeit u in de persoon Van Gogh?

Zijn schilderijen ken ik natuurlijk al lang, iedereen kent ze, als beroemde, iconische plaatjes. Ik herinner me nog het moment dat ik opeens een van zijn schilderijen (de bloeiende boom in de tuin van St. Remy) echt zag: boordevol leven en energie. Zo ging het ook met zijn persoon. Plotseling was hij geen mythe meer, iemand die je kunt leren kennen. Hij was een sloeber als jij en ik,die zich in alle teleurstellingen en schaamte staande hield met dromen en fantasie.

Welke research heeft u gedaan voor het boek?

Het boek is een werk van de verbeelding, maar ik heb door de jaren heen veel over van Gogh gelezen, Arles bezocht en zijn schilderijen bekeken. Speciaal voor dit boek heb ik alle edities gelezen van l'Intransegeant, de krant die Van Gogh in Arles las. Vol politiek, reclames, en legendarische moordzaken. Dat hielp me te begrijpen aan welke triviale zaken Van Gogh misschien dacht als hij zat te eten of zijn voeten waste of in het café zat te praten.

Wat is uw mening over de psyche van Van Gogh?

Door over iemand te schrijven, vind je hem vanzelf minder gek. Lastig, niet altijd sympathiek, onprettig misschien, gek: natuurlijk, maar ook: normaal. Ik zou hem heel graag een keer ontmoeten!

Hoe bent u ertoe gekomen te gaan schrijven?

Ik weet het niet, ik kan me het moment niet herinneren.

Hoe zou u uw schrijfstijl typeren?

Ik probeer precies te zijn. Andere mensen noemen mijn stijl associatief.

Voor meer over schilders, diverse stijlen: Beeldende kunst