Search

Recensie 'Amoras. De complete saga'

Peter Moerenhout

Drie jaar geleden kwam het eerste deel van de Amorasreeks uit en veroorzaakte een kleine aardbeving in stripland. Hoge verkoopcijfers, veel buzz, controverse zelfs en mensen die nooit strips kopen kochten deze dan weer wel: het kon niet stuk. Daarmee is bewezen dat een uitgeverij er dus blijkbaar, middels intelligente promo en de wil om er wat geld tegen te gooien, wél voor kan zorgen dat een strip verkoopt. Maar hoe zit het met de strip zelf? Was die alle commotie waard?

In het kort, voor de onwetenden, ‘Amoras’ is een revamp van de ons welbekende ‘Suske & Wiske’, bedoeld voor een volwassen publiek. Marc Legendre schreef voor tekenaar Charel Cambré een epos in zes delen dat nu integraal gebundeld op de markt verscheen.

Aan het begin van het verhaal flitst Lambik Suske en Wiske per ongeluk naar het eiland Amoras van 2047. Tot overmaat van ramp ontploft de teletijdmachine dus kunnen de twee niet zomaar terug gehaald worden. Op Amoras lopen ze echter oude aartsvijand Krimson tegen het lijf, die blijkbaar ook over een, niet echt fabuleus goed werkende, teletijdmachine beschikt. In deze toekomst, die we gerust dystopisch kunnen noemen, regeert de schurk met ijzeren hand en Sus & Wis kunnen het daar uiteraard niet bij laten.

Meer over het verhaal zou ons te ver leiden, temeer omdat de plot, dankzij allerhande tijdssprongen, niet echt simpel uitgelegd kan worden. Laat dat nu één van de grootste klachten van sommige delen van het publiek geweest zijn: al dat ge-tijdreis klopte, volgens hen, langs geen kanten. Dat euvel wordt echter deels verholpen door deze integrale: leest men de zes delen mooi achter elkaar, dan volgt begrip iets makkelijker. Let op: daarmee wil ik niet beweren dat al die tijdssprongen mooi in de plooi vallen. Who, echter, cares?

Elk tijdreisverhaal is in sé quatsch omdat elk tijdreisverhaal bulkt van paradoxen en afronten voor de fysica. Het is het verhaal en de rit die tellen. En die zijn gelukkig de moeite. Legendre slaagt erin de geliefde personages van weleer geloofwaardiger en realistischer te maken zonder hun karaktereigenschappen uit het oog te verliezen. Lambik is een op het randje van alcoholisme balancerende werkloze, tante Sidonia is een zenuwlijdster van het ergste soort, enzovoort. Het is een plezier om Legendre te zien testen hoever hij kan gaan zonder over de grens te gaan.

De personages leven in een wereld die de extrapolatie van onze toekomst verbeeld. Zonder het recht in ons gezicht te duwen of met het vingertje te zwaaien verwerken Legendre en Cambré enkele waarschuwingen in het verhaal: de falende economie wordt verbeeld door het grote aantal berooide zwervers in het straatbeeld, in de toekomst vechten gulzige zwaarlijvigen tegen ijdele mageren en de milieuproblematiek wordt eveneens belicht. Het moet geleden zijn van toen men Marc Verhaegen buitenwerkte bij Suske & Wiske (omdat die ook wat meer diepgang, realisme en reliëf in de reeks wou introduceren) dat een Suske & Wiske album nog eens zo maatschappelijk relevant was.

Het verhaal vliegt ook vooruit, met alle geweld, blote borsten en humor vandien. Ook hier hadden bepaalde mensen problemen mee. Dat is hun goed recht, maar men is natuurlijk niet verplicht om ‘Amoras’ te lezen. Men kan het tevens een strip niet kwalijk nemen dat hij doet waarvoor hij in leven geroepen is: een volwassener versie presenteren van een oude franchise voor jongeren.

Cambré draagt enorm bij aan de kwaliteit van het verhaal. Zijn pagina’s hangen aaneen van goed georchestreerde actie, perfect acterende personages en goed gekozen camerastandpunten. Hij verwerkt ook tal van verwijzingen naar bekende cultuur, coole schilderijen en cameo’s in de achtergrond, wat het leesplezier van de oplettende lezer nog groter maakt. Wat vroeger slechts een deel van het stripminnend publiek wist, weet nu iedereen: Cambré is één van de groten van de Vlaamse strip.

Veel lezers kwamen indertijd ook aankakken met de vraag: “Moest ‘Amoras’ geen gebruik kunnen maken van deze bestaande personages, zou het dan ook zo goed verkopen en zou het dan ook zo’n goede strip zijn?” Awel: nee. Zonder het plezier van Lambik en co die in deze situaties geworpen worden zou Amoras gewoon een goed geschreven science fiction strip zijn. Maar ook dat doet er niet toe. De opzet is wat hij is, punt.

Legendre en Cambré, het dynamische duo van de stripwereld, zijn er perfect in geslaagd om de belofte die men ons gedaan heeft waar te maken: Suske & Wiske binnenleiden in de 21ste.