Search

Recensie – Overlevenden: kwantumanomalieën, Episode 5

Panamarenko

De Braziliaanse stripmaker Leo verblijdde de wereld in 1994 met de Stripreeks ‘Aldebaran’ (5 albums). Nadien volgden nog 3 cycli: ‘Betelgeuze’ (5 albums), ‘Antares’ (6 albums) en Kwantumanomalieën, waarvan dit vijfde deel het afsluitende album is.

Toen Leo deze sciencefiction reeks lanceerde werd hij terecht bejubeld als vernieuwer van het genre. In plaats van te fantaseren over techniek, ruimteschepen en de wetten van de fysica, zoals doorgaans de gewoonte is in toekomstverhalen, concentreerde Leo zich op het fysische: de fauna en flora.

Als een Panamarenko van de dieren- en plantenwereld liet Leo zijn ongebreidelde verbeelding los op Moeder Natuurs creatie. De gekste dieren en planten werden door hem op papier gezet, allen met een geheel eigen biotoop, vaak ook compleet met rare voedings- of voorplantingswijzen.

Deze vijfde episode van de laatste cyclus, die dus eigenlijk het eenentwintigste deel in de reeks behelst, is vrij zwakjes. De plot waait van hier naar daar, personages doen of zeggen rare dingen zonder logische verklaring. Zonder veel boe of ba breit Leo een einde aan zijn kronieken. Deze strip is dus niet echt heel samenhangend.

Dat doet er echter niet toe omdat deze strip het sluitstuk is van een zeer sterke reeks. Dat de kwaliteit van de laatste paar afleveringen gestaag daalde kan de pret niet drukken.

Het grote thema van deze reeks is kolonisatie. De mens die nieuwe planeten verkent en daarbij op allerhande problemen stuit. De verhaalopbouw van Leo is nooit om achterover van te vallen en zijn menselijke personages komen vaak over als bordkarton. Dat ligt beide aan zijn vrij statische tekenstijl en het gebrek aan psychologische diepgang. Toch is de reeks enorm boeiend.

Leo stuurt de lezer op safari door het universum. Verwacht niet alles aan deze strips te kunnen doorgronden, we weten immers ook niet wat een leeuw of een zebra denkt, maar geniet gewoon van de spectaculaire planten en beesten die Leo u voorschotelt.