Gedicht Hannie Rouweler

22 : 22

We zijn weer samen op dit late uur de stem weerklinkt in een lange adem. Je bent naast mij in de deuropening naar de kamer.

Muziek staat aan om 22 : 22 en wat gedeeld wordt vermenigvuldig ik met herinneringen aan jou. Het bed ligt achter mij verscholen opgemaakt in taal.

Spreken en zwijgen vallen samen om 22 : 22 we zijn gelijk aan elkaar, misschien dat jij mij leest als ik vergeet dat ik bestond. Ik herhaal jou in gebaren, het gesprek, een late wandeling, de tuin.

Hannie Rouweler