Rampzalig slechte thriller

Een thriller in de trant van Dan Brown, die niet begint met een selectie van lovende citaten uit allerhande media. Dat deed me vermoeden dat er geen positieve citaten voor handen moeten zijn geweest. Lezing van The last templar van Raymond Khoury sterkte me in die opvatting.

Want wat een waardeloos boek is dit. Het eeuwenoude geheim dat de christelijke kerk op zijn grondvesten zal doen schudden kennen we nu zo onderhand wel. Erger is echter dat de hoofdfiguren volstrekt ongeloofwaardige karakters hebben. Ze vertonen steeds opnieuw belachelijk gedrag. Je haalt eigenlijk je schouders op over hun belevenissen; het zijn geen echte mensen.

The last templar blinkt uit in onwaarschijnlijkheden. Zo ontpoppen een bedaagde historicus en een katholieke bisschop zich tot schietgrage action men. Als de hoofdpersoon, de archeologe Tess, iemand wil opsporen hoeft ze alleen maar naar het graf van diens vrouw te gaan. En ja hoor, hij is daar.

Het monsterverbond tussen de CIA, het Vaticaan, de Turkse overheid en, jawel, de Navo om de waarheid over het christendom niet uit te laten komen is absurd. Dit boek dat alles om op een thriller te lijken, maar is volstrekt ongeloofwaardig en totaal niet verrassend. Een latere televisieserie over dit boek scoort een 4.5 op de IMDB, ondanks rollen van Mira Sorvino en Omar Shariff. Wat bewijst dat van een rampzalig slecht verhaalgegeven onmogelijk nog iets fatsoenlijks te maken is.

Raymond Khoury, The last templar, ISBN 0 7528 8070 5.