'We are food' in museum Jan Cunen

Babette Kort

Al maanden werd ik op Facebook geconfronteerd met een beeld van een enorm groot stuk gebakken ei met spek gemaakt van stof. Het beeld intrigeerde me. Ik vind het altijd leuker om zonder enige voorkennis naar een expositie te gaan dus ik heb me verder niet ingelezen over het hoe en waarom van dit werk. En toen het kwik inmiddels opgelopen was tot 40 graden dacht ik laat ik eens naar Oss afreizen om lekker te kunnen genieten van maffe kunst bij de airco.

Van blije varkentjes naar genocide

Het eerste deel van de tentoonstelling op de bel-etage van het museum hangt vol met schilderijen, video's en beeldend werk van varkens. In het begin nog blij huppelend in een wei geschilderd, maar al gauw verschijnen er horror scenario's met in stukken gehakte exemplaren en op elkaar gestapelde varkens zoals de beelden die we kennen van lijken in concentratiekampen in de tweede wereldoorlog.

Zoekend naar enige uitleg besloot ik toch maar de zaaltekst te bestuderen. Met de tentoonstelling We Are Food wil Museum Jan Cunen zijn bezoekers op een nieuwe en ongewone manier naar voedsel laten kijken. We zouden ons moeten afvragen wat voedsel over onszelf zegt. Bewustwording, daar zou het over moeten gaan in We Are Food.

Ik wil zelf blijven denken

Ik had eigenlijk gelijk al spijt dat ik de hele tekst gelezen had. Het voelde alsof ik een volledige maaltijd moraal met een trechtertje door mijn strot geduwd kreeg. Ik wil zelf kunnen blijven denken en niet zo'n mening opgelegd krijgen. Ik zou het prima vinden als de werken een mysterieuze titel zouden hebben zonder enige verdere uitleg dan het materiaal waar het van gemaakt is. Als het een sterk beeld is zal het een bepaald gevoel bij me losmaken en ga ik er verder over nadenken (of lezen).

Rustig kijken naar kunst

Ik loop door naar de eerste etage waar ik een drietal sterke foto's in de stijl van stillevens zie hangen. Ik zie een opgezette vogel die een plastic tas met eten opent en alles valt op de tafel. (Citybird van Louise te Poele) De suppoost van deze verdieping veert op van haar stoel en vraagt me of ik het mooi vind. Ik geef subtiel aan dat ik daar nog niets over kan zeggen omdat ik graag eerst in alle rust alles wil bekijken voordat ik daar een oordeel over kan vellen. De hint komt niet aan en ze begint een heel verhaal te vertellen over dat het allemaal gebaseerd is op stillevens uit de 17e eeuw. Ik probeer elke keer te ontsnappen, maar ze vindt me steeds weer terug. Gelukkig komen er twee nieuwe vrouwen aangelopen en ik vlucht weg naar de ruimte aan de overkant.

Overconsumptie en verspilling

In deze ruimte staat een grote tafel vol met witte afgietsels van voedsel en verpakkingen. Het is het werk van Itamar Gilboa uit Tel Aviv. Hij heeft bijgehouden wat hij in een jaar aan producten heeft gegeten en heeft daar deze Pop Up supermarkt van gemaakt. Zonder de rest van de uitleg over dat ik hier overconsumptie in moet zien komt deze boodschap echt wel binnen. Ik vind het wel een confronterend beeld al dat eten zo bij elkaar in deze ruimte.

Verderop zie ik een groot werk van verschillende kunstenaars met foto's van beschimmeld voedsel. Gepresenteerd alsof het luxe driegangen menu's zijn. Het is prachtig om al die vergane kleuren te zien. Soms is het niet zo heel erg om bewust de houdbaarheidsdatum te laten overschrijden voor de kunst.

Conclusie: is het de moeite waard om deze expositie te gaan zien? Zeker! Er is genoeg moois te zien. De werken zijn op zichzelf sterk genoeg om je aan het denken te zetten over hoe we met de aarde omgaan. Van klassieke schilderijen tot Pop Art in de meest verschillende vormen. Maar lees alleen de titels van de werken en kom in een groep zodat een of twee mensen de suppoost kunnen afleiden en je rustig van de tentoonstelling kunt genieten. Helaas is er geen airco in het museum dus kom toch maar op een wat koudere dag.

De tentoonstelling We Are Food is nog t/m 16 september 2018 te zien bij Museum Jan Cunen in Oss.