Staat van genade
Nicole van Overstraten
voor clarice lispector
1
de staat van genade is een toestand
van licht. ze gaat gepaard met een gevoel
van onvergelijkbare fysische gelukzaligheid
je lichaam verandert in een gave. wie de staat
van genade heeft gekend, zal ze onmiddellijk
herkennen. ze wordt nergens voor gebruikt
bereikt je plots, op onverwachte momenten
ze duurt niet lang, komt niet als je naar haar
verlangt, is fragiel, breekbaar, zo weer weg
je mag er niet te veel van krijgen, je mag
er zeker niets van verwachten, dan verdwijnt
ze en komt waarschijnlijk nooit meer terug
maar je wordt er gelukkig van, onnoemlijk
blij, je gelaat is rimpelloos, je ogen zijn open
& peinzend, het is of heel je lichaam glimlacht
je ervaart de diepe onbereikbare schoonheid
van de ander, je voelt je elegant en aanvallig
bekoorlijk en levendig en absoluut barmhartig
je bent naakt, puur en vol van gratie, zoals
aglaea, euphrosyne en thalia, begeleidsters
van venus, die intense schoonheid, intense
vreugde en bloeiend geluk verpersoonlijken
2.
wat is dat nu, prevel ik verbouwereerd
- die staat van genade, die toestand van licht
van hemels geluk? is de staat van genade
gelijk aan vergiffenis, word ik ogenblikkelijk
een monument van clementie, van zuiverheid
van begenadiging, van gratie, van zwier?
ik bevind me in een staat van genade vroeg
in de ochtend, wanneer het stil is in huis en
ik doorheen het raam de wolkenvelden volg
met een blik zonder kreukels. mijn lichaam
glimlacht, ik ben heilig, beweeg mij aanvallig
en chic en charmant, ik zweef als een engel
mijn huid smeuïg als boter, als crème anglaise
als room. mijn ogen groot en rond, ik lijk op
lou reed en zing van a perfect day, a perfect day
in the park. ik wandel mij blij, mijn lijf is super
gezond, de hemel is blauw, de zon warmgeel
maar voor even, voor even. in het raam zie ik
mijn evenbeeld, oeps! ik draag een strak wit
masker, kreeg ik een facelift zowaar, een maag-
verkleining, een liposuctie? straks dans ik weer
met mijn demon in een zee van chaos, van leven
3.
vanmorgen wakker, the dancing queen
van abba in mijn hoofdje op mijn lippen
op mijn tong. nip vlug van een glaasje water
vervloek uitdrukkelijk deze oorwurm van jewelste
opgediept uit ik weet niet welke duistere spelonk
van mijn hersenpan, mijn geestelijke raclette
oeps! naar het schijnt een foutje in mijn verdomd
cognitief systeem, dat identieke gebieden activeert
als mijn auditieve cortex. ach! een oorwurm
verdwijnt vanzelf als je er niet teveel aan denkt
als je het liedje nogmaals zingt, wat een oorwurm
eigenlijk (feitelijk) tot een oorwurm maakt
was het maar zo makkelijk was het maar zo waar!
ik bevrijd mijn ziel van vijandige lippen verraderlijke
tongen, mijn ongelooflijke onvergenoegdheid
door te bidden tot mijn zoveelste nieuwe avatar
wees gerust zegt hij, vanaf nu leef je constant
in een staat van genade, je bent het zo gewoon
maar de staat van genade is verontrustend
mijn roze droom omringd met donkere randjes
ik zorg dus voor een mogelijke uitweg, een zweem
van zwart, dan wordt het weer oneindig klaar
'Heer, bevrijd mijn ziel van vijandige lippen, van verraderlijke tongen'.
Citaat uit een middeleeuws handschrift (anno 1000 tot 1250), abdij van Stavelot, Belgische Ardennen.