Staat van genade

Nicole van Overstraten

voor clarice lispector

1

de staat van genade is een toestand

van licht. ze gaat gepaard met een gevoel

van onvergelijkbare fysische gelukzaligheid

je lichaam verandert in een gave. wie de staat

van genade heeft gekend, zal ze onmiddellijk

herkennen. ze wordt nergens voor gebruikt

bereikt je plots, op onverwachte momenten

ze duurt niet lang, komt niet als je naar haar

verlangt, is fragiel, breekbaar, zo weer weg

je mag er niet te veel van krijgen, je mag

er zeker niets van verwachten, dan verdwijnt

ze en komt waarschijnlijk nooit meer terug

maar je wordt er gelukkig van, onnoemlijk

blij, je gelaat is rimpelloos, je ogen zijn open

& peinzend, het is of heel je lichaam glimlacht

je ervaart de diepe onbereikbare schoonheid

van de ander, je voelt je elegant en aanvallig

bekoorlijk en levendig en absoluut barmhartig

je bent naakt, puur en vol van gratie, zoals

aglaea, euphrosyne en thalia, begeleidsters

van venus, die intense schoonheid, intense

vreugde en bloeiend geluk verpersoonlijken

2.

wat is dat nu, prevel ik verbouwereerd

- die staat van genade, die toestand van licht

van hemels geluk? is de staat van genade

gelijk aan vergiffenis, word ik ogenblikkelijk

een monument van clementie, van zuiverheid

van begenadiging, van gratie, van zwier?

ik bevind me in een staat van genade vroeg

in de ochtend, wanneer het stil is in huis en

ik doorheen het raam de wolkenvelden volg

met een blik zonder kreukels. mijn lichaam

glimlacht, ik ben heilig, beweeg mij aanvallig

en chic en charmant, ik zweef als een engel

mijn huid smeuïg als boter, als crème anglaise

als room. mijn ogen groot en rond, ik lijk op

lou reed en zing van a perfect day, a perfect day

in the park. ik wandel mij blij, mijn lijf is super

gezond, de hemel is blauw, de zon warmgeel

maar voor even, voor even. in het raam zie ik

mijn evenbeeld, oeps! ik draag een strak wit

masker, kreeg ik een facelift zowaar, een maag-

verkleining, een liposuctie? straks dans ik weer

met mijn demon in een zee van chaos, van leven

3.

vanmorgen wakker, the dancing queen

van abba in mijn hoofdje op mijn lippen

op mijn tong. nip vlug van een glaasje water

vervloek uitdrukkelijk deze oorwurm van jewelste

opgediept uit ik weet niet welke duistere spelonk

van mijn hersenpan, mijn geestelijke raclette

oeps! naar het schijnt een foutje in mijn verdomd

cognitief systeem, dat identieke gebieden activeert

als mijn auditieve cortex. ach! een oorwurm

verdwijnt vanzelf als je er niet teveel aan denkt

als je het liedje nogmaals zingt, wat een oorwurm

eigenlijk (feitelijk) tot een oorwurm maakt

was het maar zo makkelijk was het maar zo waar!

ik bevrijd mijn ziel van vijandige lippen verraderlijke

tongen, mijn ongelooflijke onvergenoegdheid

door te bidden tot mijn zoveelste nieuwe avatar

wees gerust zegt hij, vanaf nu leef je constant

in een staat van genade, je bent het zo gewoon

maar de staat van genade is verontrustend

mijn roze droom omringd met donkere randjes

ik zorg dus voor een mogelijke uitweg, een zweem

van zwart, dan wordt het weer oneindig klaar

'Heer, bevrijd mijn ziel van vijandige lippen, van verraderlijke tongen'.

Citaat uit een middeleeuws handschrift (anno 1000 tot 1250), abdij van Stavelot, Belgische Ardennen.