Tweetalig gedicht Frans A. Brocatus

DE BOOM VAN MIJN VADER

Ik neem de ladder van de haken aan

de zijkant van de schuur. Er is een fractie

pijn wanneer hout mijn schouder raakt.

Achter in het huis ligt een smeedijzeren trap

als een sluimerende spier tussen de ingekapselde

jarenlange kamers van spreken en dromen.

Ik zet de ladder tegen de notenboom

die wijlen mijn vader plantte. Mijn ogen

schuiven over mijn benen naar mijn voeten.

Mijn handen houden vast. Ik klim, de kruin

verdwijnt in een wegjagende wolk. Ik laat los,

mijn vaders stem wordt de mijne. Ik val niet.

FRANS A. BROCATUS

website: www.fransbrocatus.nl/

THE TREE OF MY FATHER

I take the ladder from the hooks

at the side of the barn. There is a fraction

pain when wood touches my shoulder.

There’s an iron ladder in the back of the house

as a dormant muscle between the encapsulated

long years of rooms of speech and dreams.

I put the ladder against the walnut tree

that my late father planted. My eyes

are sliding over my legs to my feet.

My hands holding tight. I climb, the crown

disappears in a scurrying cloud. I let go,

my father's voice becomes mine. I don’t fall.

FRANS A. BROCATUS

Translation: Hannie Rouweler