Beeldcolumn:Tilburg

Olivier Rieter

Chr. Schueler maakte deze aquarel in circa 1850. We zien de grote kerk en het oude stadhuis van Tilburg. Het is een negentiende-eeuws beeld dat de mythe ontkracht dat Tilburg nooit pittoreske schoonheid zou hebben gekend. De schildering doet je mijmeren over wanbeleid: de twintigste-eeuwse Tilburgse oud-burgemeester Becht (1910-1982) werd onlangs geëerd met zijn eigen weg. Voor veel Tilburgers is Becht echter ‘Cees de Sloper’. Hij zou er eigenhandig voor hebben gezorgd dat Tilburg nu door sommigen de lelijkste stad van Nederland wordt genoemd. Terwijl dat helemaal niet nodig zou zijn geweest. Ook dit is misschien een mythe. Feit is echter dat het oude station en het oude stadhuis Bechts hertekening van Tilburg niet hebben overleefd.

In die zin doet het verhaal van Tilburg een beetje denken aan de ombouw van Parijs in de negentiende eeuw. De beruchte baron Hausmann brak het oude Parijs deels af en schiep een de stad zoals we die nu kennen. Dit is door de cultuurfilosoof Walter Benjamin wel de Hausmannisatie van Parijs genoemd. Misschien kunnen we in Tilburg van de ‘verbechtering’ (verslechtering) spreken. Verschil met Parijs is echter dat er van de negentiende-eeuwse architectuur van Hausmann en zijn architecten tegenwoordig schoonheid uitgaat, wat minder geldt voor wat er in Tilburg aan moderne architectuur is verwezenlijkt.

Bron: Brabant-Collectie, Tilburg University