De laatste man

Door Hannie Rouweler

Ik heb een laatste brief geschreven aan de laatste

man. Ik heb hem laten weten dat dit de laatste brief

is die ik aan hem schrijf en of hij nu thuis is

in zijn ruime woonst met uitzicht op een land met paarden

of dat hij op vakantie is naar een of andere kust

of dat hij het met zijn nieuwe vriendin nog steeds aan

heeft. Of uit. Of weer aan. Of weer uit.

Het is mijn laatste brief aan de laatste man.

Ik rommel een beetje met de aanhef, het opschrift, postzegels

en ook de datum. De datum zet ik iets vooruit in de tijd

alsof het iets uitmaakt dat het zomertijd of wintertijd is.

Ook het seizoen maakt niets uit als ik de laatste brief schrijf

aan de laatste man. Misschien dat nog niet alle bladeren

van de bomen zijn gevallen, nog niet alle golven in de zee

verdwenen naar de zonnige verte. Ik weet niet wat de waarde is

van het heden, eerdere jaren, een verleden en vergankelijkheid.

Hannie Rouweler

The last man

I have written a final letter to the last

man. I have let him know that this is the last letter

I write to him and whether he is home now

in his spacious residence overlooking a land with horses

or that he's on vacation to some coast

or that it is still on with his new girlfriend

or out. Or on again. Or out again.

It is my last letter to the last man.

I mess around with the salutation, the inscription, stamps

and also the date. I move the date a little forward in time

as if it counts that it's summer time or winter time.

Actually the season doesn't matter when I write the last letter

to the last man. Maybe not all leaves yet fallen

from the trees, not all the waves have disappeared into the sea

towards a sunshine distance. I don't know what the value is

of the present, previous years, the long past and transiency.

HR